zondag 17 augustus 2014

Dag 10: eindelijk zon.

Laredo --> Güemes
Vandaag om 6u30 opgestaan. Een broodje met oude kaas gegeten. Dan vertrokken om 7u30. Via de dijk wandelden we tot de ligplaats van de boot die ons naar de andere kant zou brengen. Aangekomen aan de haven maar de boot was er nog niet. Even tijd voor quality time op het strand. Vandaag was het de hele dag zonnig met zo vermeld 24℃. Maar het was meer. Na onze overzet naar Santoña gingen we recht door de bebouwde kom en dan de berg op om dan op het strand aan te komen. Onderweg ontmoetten we een Amerikaanse vrouw van Boston, Christina. Op het strand liepen we alleen. Volledig het strand aflopen en aan het eind van het strand richting de kerk en dan linksaf. Simpel genoeg. Eerst een terrasje. Theresa stak ons ondertussen voorbij. En het was al laat. Dus we vertrokken direct nadat ons drinken op was.  Dan kwamen we Maria weer tegen. De Nederlandse dame. Zij had haar rugzak in santoña laten staan en ging recht naar Santander om daar terug te gaan met de bus om haar rugzak op te halen. Wij zijn vroeger moeten stoppen in Güemes. We waren alle 2 doodmoe. De voeten deden pijn, mijn knieholtes waren volledig verbrand. Van Inge heb ik een olie gekregen voor op de verbrande plekken en dan heb ik een dutje gedaan van 2uur. Vader is ondertussen naar de douche geweest en heeft zijn maag vol gepropt met water. Hier is het een geweldige herberg. Meer dan 50 plaatsen en mooi ingericht met een mooi doel. Het is gegroeid uit een project van een priester die geld verdiende door in de mijnen te werken. Het huis is volledig gebouwd door vrijwilligers. Een van die vrijwilligers was aanwezig en vertelde zijn verhaal aan iedereen in de kamer van de pelgrim. Ook een fantastische humorist. We zijn vandaag een gevangenis voorbijgegaan waar hij werkt. In die gevangenis doen ze projecten met de gevangenen om geld in te zamelen om een school te bouwen en kleren te kopen voor kinderen in Afrika. Na dit volledige verhaal kregen we een avondmaal gratis. Iedereen die we ontmoet hebben op de camino en waarmee we een gevoel hebben van "band of brothers" (met uitzondering op papillon en Suzy door haar zere knie) was aanwezig. Een van "The italien guys" had door zijn gebroken teen ook pijn aan zijn knie en heeft van de aanwezige dokter 6 slakken gekregen om op zijn knie te leggen met een verband er rond dat ze niet zouden weg kruipen. Niet normaal. Hij zei dat hij ze er 's nachts gaat af doen en ze op de mensen hun hoofd zetten. Ik hou mijn oordopjes uit want ik wil het gegil wel horen. Gustavo, de Argentijnse advocaat, was daar ook. We hadden met hem afgesproken via sms. Dit was zeker een geslaagde dag. Ik hoop dat er nog zo komen. De kracht is er weer om morgen verder te gaan. Nadat we geslapen hebben. 

1 opmerking:

  1. Jullie zien er inderdaad een beetje ( meer dan een beetje) moe uit ... maar ik denk dat het een ongelooflijke ervaring moet zijn. Hopelijk wordt het nu niet al te warm, want dit put wel uit hé. De zon piept er ook hier door, maar de temperaturen zijn er niet naar: ronduit frisjes. De foto's zijn prachtig. Ik heb al teen en tander verteld aan meme en pepe: ze leven met jullie mee. De Kerselarekaars brandt rustig verder. Donderdag zullen ze voor 't eerst jullie verhalen kunnen lezen van de blog: ze kijken er naar uit !
    Tante Sabine en co

    BeantwoordenVerwijderen