Dag 13: hell's bells

 Santillana --> San Vicente

Na de moeilijke nacht in de blokhut waar we bijna geen zuurstof hadden (ik ben een aantal keer moeten buiten gaan om lucht te scheppen.) Hebben we als ontbijt de overschot van het 3dagen oud brood opgegeten met een grote stevige worst. Na het ontbijt vertrokken we en een kwartier later vonden we uiteindelijk onze weg. 8km verder vonden we ludovique en Lucas die op het terras zaten van een gewone privé woning. Een oude mevrouw die haar terras ter beschikking stelde voor pelgrims. Ze had verse tortilla gemaakt en van alles van drank voorzien. Natuurlijk mits betaling. Dus we zijn blijven hangen. Daarna verder gestapt met Ludovieque. Zo een goede 34km doorgestapt. We hebben teresa tegengekomen dat wij haar voorbij staken en zij ons. Onderweg vonden we een typisch kerkje waar je met de trap de klokkentoren omhoog kon klimmen. Ik kon het niet laten om de bel eens te luiden. Uiteindelijk aangekomen in het stadje waar we nog een grote kassei-beklimming moesten trotseren. Maar de herberg was nabij. Uiteindelijk in de herberg. We hebben ons ingeschreven en we zijn dan direct naar een terras gegaan want we hadden het nodig. Bijna niet gedronken onderweg. Lucas kwam ook nog af naar het terras. Daar even gebleven voor wat te recupereren. Daarna terug naar de herberg om wat te proberen slapen. Het lukte niet want er was te veel lawaai van de andere pelgrims. Dus mijn vader is dan maar gaan douchen. Ik bleef liggen in de hoop dat ik nog in slaap zou vallen. Maar helaas, dan maar gaan eten. Spaghetti en paella als voorgerecht en als hoofdgerecht kippevleugels met gebakken patatjes en en mengelmoes van vet, varken en nog wat bij. Daarna naar de herberg terug en om 21u slapen want deze keer hebben we het weer nodig.