Deze nacht hebben we slecht geslapen. Het vuurwerk en de sessie-omroepen van "la grande hotel" vlak naast ons hielden ons wakker. We hebben ons deze ochten een uur overslapen. Dus we hebben ons snel klaargemaakt, broodjes met salami gegeten en vertrokken terwijl het nog donker was. We liepen via vega waar speciale schuurtjes op palen stonden. Dan op naar isla waar de Theresa en Lucas op het aller eerste terras van de tocht tegenkwamen. Die hadden geslapen in San esteban de lecos. Van Theresa moesten we afscheid nemen. Die bleef hier slapen en gaat morgen de norte verder. Lucas ging blijven slapen in colunga. Hij doet ook de primitivo maar hij al ons niet meer inhalen. Dus van hem moesten we ook afscheid nemen.
En in de herberg in sebrayo, een oud plattelandsschooltje die omgevormd is tot alberge, moesten we afscheid nemen van de Spaanse groep "de gringo's" die gaan morgen ook de norte doen. We zeggen vaarwel tegen veel zaken. Vaarwel strand. Vaarwel platte land. Vaarwel steden en massatoerisme. En we komen de bergen tegemoet. De typische kleine berg dorpjes en lichter klimaat zal ons ontvangen. Maar ook de solitude. Hoewel de dagtochten minder kilometers bevatten bevat het wel steile hellingen. Maar dat zien we volledig zitten.
Omdat hier niets in de buurt is om te eten hadden we onze voorraad in gedaan. 2 concerve blikken balletjes in tomatensaus. Maar er kwam een camionette met fruit, conservenblikken en andere sneukelingen. Je vraagt je misschien af waarom ik deze titel gekozen heb voor deze dag. Zie Facebook.
Tot hier sluit ik het 1e hoofdstuk af. Foto's komen later. Ik kan ze voor het moment niet uploaden tenzij ik een bar met wifi tegenkom. Maar voor het moment is het via mobiel internet dat ik het moet doen.
Asta luego!
Bravo... Op naar de Camino Primitivo...
BeantwoordenVerwijderen