Castro-Urdiales --> Laredo
Deze ochtend heeft de wekker van mijn vader ons allen gewekt. Om 6u30 gingen we met z'n allen van het hotel naar het buskotje. De bus op en die is speciaal van dzijn route afgeweken om ons naar ons startpunt te leiden. We beginnen de dag met regen. Slecht begin. Maar het klaart op naarmate we aan het 1e terras komen voor ontbijt. Lukas en Maria, een Nederlandse dame, zaten daar al. Terwijl we aan het ontbijten waren kwam Theresa en gingen de andere 2 hun tocht verder. Sinds dan hebben we de hele tijd met Theresa samen gelopen. Op een gegeven ogenblik hadden we weer keuze tussen een lange of een korte weg. Het was beiden langs de weg dus namen we uiteraard de korte weg. We sliepen deze keer in een klooster. Op dat moment was daar een priester met een missie: het verbeteren van de christelijke aanwezigheden in de albergue's (=herberg) en kerken. We werden ontvangen door een welkomstlied gezongen door nonnen en gespeeld op gitaar. Ik kreeg ook de kans om een liedje te spelen samen met mijn vader. Wish you were here van pink Floyd. Nadat we samen met de andere pelgrims inkopen gedaan hebben voor het gezamenlijk avondmaal en in de zee hebben gezwommen om daarna te drogen op het strand, was nog een mis met een pelgrimswijding ik de kerk naast het klooster. Daarna avondmaal. Leuke gezellige sfeer. De nonnen hadden pasta gekookt voor ons. Wij hadden een slaatje bereid vopor iedereen. Iedereen een goede nacht toegewenst en dan gaan slapen. Het was hier heel plezant. De sfeer zat er in. Vooral door de priester. Het was een levens genieter en hij hield wel van een grapje.
Deze ochtend heeft de wekker van mijn vader ons allen gewekt. Om 6u30 gingen we met z'n allen van het hotel naar het buskotje. De bus op en die is speciaal van dzijn route afgeweken om ons naar ons startpunt te leiden. We beginnen de dag met regen. Slecht begin. Maar het klaart op naarmate we aan het 1e terras komen voor ontbijt. Lukas en Maria, een Nederlandse dame, zaten daar al. Terwijl we aan het ontbijten waren kwam Theresa en gingen de andere 2 hun tocht verder. Sinds dan hebben we de hele tijd met Theresa samen gelopen. Op een gegeven ogenblik hadden we weer keuze tussen een lange of een korte weg. Het was beiden langs de weg dus namen we uiteraard de korte weg. We sliepen deze keer in een klooster. Op dat moment was daar een priester met een missie: het verbeteren van de christelijke aanwezigheden in de albergue's (=herberg) en kerken. We werden ontvangen door een welkomstlied gezongen door nonnen en gespeeld op gitaar. Ik kreeg ook de kans om een liedje te spelen samen met mijn vader. Wish you were here van pink Floyd. Nadat we samen met de andere pelgrims inkopen gedaan hebben voor het gezamenlijk avondmaal en in de zee hebben gezwommen om daarna te drogen op het strand, was nog een mis met een pelgrimswijding ik de kerk naast het klooster. Daarna avondmaal. Leuke gezellige sfeer. De nonnen hadden pasta gekookt voor ons. Wij hadden een slaatje bereid vopor iedereen. Iedereen een goede nacht toegewenst en dan gaan slapen. Het was hier heel plezant. De sfeer zat er in. Vooral door de priester. Het was een levens genieter en hij hield wel van een grapje.
Dag Tim en Glen,
BeantwoordenVerwijderenIk lees dat jullie helemaal op dreef zijn gekomen. Via de plaatsnamen kunnen we jullie nog steeds goed volgen op de kaart en de foto's zorgen ervoor dat het blauw van de zee op onze kaart ineens helemaal anders wordt ingekleurd. De streepjes (wegen) krijgen ook een mooiere dimensie. Hier is ondertussen de Valiezekoers achter de rug. Een weekend van hard werken. Fikse regenbuien zorgden voor een bijzondere sfeer. Vandaag (zondag) is het heel erg fris en de felle wind geeft je het gevoel in een ander seizoen te vertoeven: zwemmen in de zee zit er hier niet in. Als ik de kaart goed interpreteer, vermoed ik dat jullie vandaag een mooie baai zullen overwandelen...Geniet verder van jullie tocht en tot later nog eens.
Tante Sabine en co